"....
അമ്മ ഒരു വ്യക്തിയല്ല, ഒരു സംസ്കാരമാണ്. എല്ലാ പരിമിതികളും മറന്നു അമ്മയെ
പരിരക്ഷിക്കുന്നവര്‍ ഒരു സംസ്കാരത്തെയാണ് സംരക്ഷിക്കുന്നത്... മക്കള്‍
കൊടുക്കുന്ന ആഹാരവും മരുന്നും കരുതലും കൊണ്ട് പുലരുന്നത് മഹത്തായൊരു
സംസ്കാരമാണ്. അത് മനസിലാക്കാനുള്ള വിവേകം എന്റെ മക്കള്‍ക്കില്ലാതെപോയി.."
തത്വ ചിന്തയും കവിതയും ഇടകലര്‍ത്തി ആ അമ്മ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടെയിരുന്നു.. ഈ അമ്മയുടെ വാക്കുകള്‍ ഒരു മുന്നറിയിപ്പാണ്.. കാലചക്രം ഒരേ താളത്തില്‍ തന്നെ തിരിയുമ്പോള്‍, ഈ വിവേക ശൂന്യരായ മക്കളെ കാത്തിരിക്കുന്നതും ഇതേ വിധി തന്നെയാണ് എന്ന ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തല്‍....
